پورت های کوچک قابل اتصال (Pluggable) یا SFP را می توان در طیف وسیعی از شبکه و دستگاه های ذخیره سازی مانند سوئیچ ها، سرورها و روترها یافت. سوئیچ های گیگابیتی (سوئیچ که پورت با سرعت گیگ دارد) معمولا دارای بیش از یک پورت SFP هستند. بنابراین پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی چیست؟ تفاوت بین پورت های RJ45 و SFP چیست؟ این مقاله تمام آنچه را که باید در مورد پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی بدانید را توضیح می دهد.
پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی:
در این مقاله مفهوم پورت SFP با ماژول SFP متفاوت است پورت SFP روی یک سوئیچ گیگابیتی، اسلاتی (Slot) است (به صورت یک مادگی خالی) جهت استفاده از ماژول های Pluggable (SFP) و برای انتقال داده با سرعت بالا طراحی شده است. پورت SFP لینک های فیبرنوری یا مسی را روی یک سوئیچ گیگابیتی از طریق قرار دادن ماژول های SFP مربوطه (SFP فیبر نوری یا SFP کابل مسی) فعال می‌کند.
تنها تفاوت بین پورت فیبرنوری و پورت الکتریکی در لایه فیزیکی (رسانه) نهفته است. این بدان معنی است که در یک سوئیچ یک پورت SFP می تواند میزبان یک ماژول SFP فیبر نوری یا یک SFP الکتریکی باشد. بدیهی است، کابل های فیبر نوری یا مسی هم برای تحقق انتقال داده ها مورد نیاز است.
هنگامی که یک ماژول SFP در یک سوئیچ گیگابیتی با پورت های الکتریکی قرار می‌گیرد، باید از کابل های شبکه مانند کابل های Cat5e، Cat6، Cat7 برای انتقال داده استفاده شود. با این حال، هنگامی که یک ماژول SFP به یک سوئیچ گیگابیتی با پورت های فیبر نوری وصل می‌شود، باید از کابل های فیبر نوری برای پشتیبانی از اتصالات استفاده شود. بنابراین ماژول‌های RJ45 SFP عموماً برای اتصالات و Uplinkهای با مسافت کم و برای اتصال یک سوئیچ توزیع تمام SFP به یک سوئیچ لبه تمام مسی (مانند سوئیچ های لایه 3 به لایه 2) استفاده می‌شوند. در حالی که ماژول های فیبر SFP بیشتر برای اتصال فیبر با سرعت بالا در فواصل طولانی تر (و حتی کوتاه در دیتاسنترها) استفاده می‌شوند.
انواع رایج پورت SFP:
سه نوع رایج از پورت های SFP در سوئیچ های گیگابیتی وجود دارد که عبارتند از پورت های SFP Uplink، پورت های SFP PoE و پورت های Combo. در ادامه این سه نوع را شرح می دهیم:
پورت های SFP Combo:
پورت Combo یک رابط واحد با دو قسمت جلویی مجزا (پورت RJ45 یا پورت SFP) است که هر دو اتصالات مسی یا فیبر نوری را پشتیبانی می‌کند. به عبارت دیگر، پورت Combo یک پورت ترکیبی است که می تواند از دو پورت فیزیکی متفاوت پشتیبانی کند.
با این حال این دو پورت SFP مختلف را نمی‌توان همزمان استفاده کرد. هر پورت Combo SFP یک رابط واحد است که انتخابی از دو اتصال را ارائه می دهد. یکی اتصال RJ-45 برای کابل اترنت مسی و دیگری اتصال SFP برای کابل فیبر نوری است.
پورت های Uplink SFP:
پورت Uplink پورتی برای تجمیع به لینک های بالاتر است و برای اتصال سوئیچ داخلی با کابل Straight به جای کابل Crossover طراحی شده است. بنابراین، یک پورت SFP uplink می تواند به پورت معمولی دستگاه دیگری متصل شود.
در توپولوژی مرسوم و 3 لایه ای شبکه، لایه دسترسی (Access)، لایه توزیع (Distribution) و لایه هسته (Core) از پایین به بالا وجود دارد. این بدان معناست که سلسله مراتب سوئیچ هم بصورت سوئیچ های دسترسی، توزیع و هسته وجود دارد. معمولاً از یک پورت Downlink SFP برای اتصال به دستگاه های پایانی مانند لپ تاپ و رایانه شخصی استفاده می‌شود.
بنابراین یک پورت SFP uplink برای اتصال به یک لایه بالاتر در توپولوژی شبکه استفاده می شود. این همچنین به معنای اتصال به یک سوئیچ با سرعت بالاتر مانند 10G SFP+، 25G SFP28، 40G QSFP+ و 100G QSFP28 است.
پورت های SFP PoE:
PoE مخفف Power over Ethernet به انتقال همزمان برق DC و دیتا (داده) از طریق کابل های اترنت اشاره دارد. به بیان ساده، یک پورت SFP PoE نیز یک پورت RJ45 با عملکرد PoE است تا سوئیچ‌های PoE را قادر می‌سازد تا داده‌ها را تحویل داده و برق را به دستگاه‌های برق (PDs) به طور همزمان از طریق یک کابل مسی ارائه دهند.
مقایسه پورت SFP با پورت RJ45 در سوئیچ گیگابیتی:
علاوه بر درگاه‌های SFP، سوئیچ‌های گیگابیتی معمولاً دارای پورت‌های داخلی RJ45 هستند که امکان اتصال و اتصال کابل‌های مسی اترنت را فراهم می‌کنند. بنابراین تفاوت های دقیق بین پورت های SFP و پورت های RJ45 در سوئیچ های گیگابیتی چیست؟
انواع اتصال
این اساسی ترین تفاوت است که بسیاری از ویژگی های دیگر پورت های RJ45 در مقابل پورت های SFP را تعیین می کند، پورت RJ45 فقط از کابل های اترنت (Cat5e/Cat6/Cat7) برای انتقال 1 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند و فاصله آن به 100 متر (330 فوت) محدود شده است. بنابر این برای اتصال رایانه یا روتر کاربرد دارد. سوئیچ 1000BASE-T با پورت‌های RJ45 می‌تواند در مراکز داده برای سوئیچینگ سرور، شبکه‌های محلی، برای Uplink از/به سوئیچ‌های دیگر و نیز برای برنامه‌های باند پهن استفاده شود.
استاندارد 1000BASE-T: یک استاندارد برای اترنت گیگابیت (Gigabit Ethernet) روی سیم کشی مسی است. "T" به معنای کابل زوج تابیده (Twisted-Pair) است (کابل های رایج Cat5/5e/6). 1000BASE-T یک اترنت گیگابیتی است که سرعت 1000 مگابیت بر ثانیه را در چهار جفت کابل تابیده بدون محافظ با رتبه بندی رده 5 یا بالاتر (مانند Cat5e و Cat6) ارائه می دهد.
از نظر کاربردی در سوئیچ های SFP، پورت‌های SFP همه کاره تر هستند و ماژول های SFP فیبر را با کابل های فیبر نوری (هر دو حالت Single-mode وMultimode) و همچنین ماژول های SFP مسی با کابل های Cat5e، Cat6، Cat7، Cat8 را می پذیرند. این بدان معناست که پورت های SFP از انواع بیشتری از کابل های ارتباطی و دسترسی طولانی تر پشتیبانی می‌کنند.
حداکثر فاصله انتقال:
حداکثر فاصله انتقال با توجه به نوع اتصالات RJ45 و SFP متغییر است. پورت های RJ45 حداکثر فاصله 100 متری را پشتیبانی می کنند که برای یک شبکه خانگی یا اداری کوچک کاملا مناسب است.
پورت های SFP فواصل بیشتری را پوشش می‌دهند. کابل هایMMF فیبر متصل به پورت SFP می توانند تا 550-600 متر و کابل های SMF فیبر تا 150 کیلومتر هم پشتیبانی می‌کنند. در صورت اتصال با کابل Cat5، پورت SFP از محدودیت 100 متری پیروی می کند.
در یک سوئیچ گیگابیتی برای فواصل کوتاه، هیچ تفاوتی بین استفاده از پورت SFP یا پورت RJ45 برای اتصال سوئیچ های اترنت وجود ندارد. اگر قصد ندارید در آینده نزدیک سرورها را از طریق فیبر نوری به شبکه وصل کنید، به سوئیچ با پورت SFP نیاز نخواهید داشت و می توانید با استاندارد1000BASE-T بمانید.
نتیجه
یک پورت SFP سوئیچ های گیگابیتی را قادر می سازد تا به طیف گسترده ای از کابل های فیبر و اترنت متصل شوند تا عملکرد سوئیچینگ در سراسر شبکه گسترش یابد. همچنین، یک پورت SFP می تواند از ماژول های RJ45 SFP و ماژول های فیبر SFP پشتیبانی کند.
علاوه بر این، هر دو پورت Combo وUplink SFP به کاربران کمک می کنند تا سوئیچ های خود را مطابق با نیازهای کاربردی خود پیکربندی کنند. شبکه سورین طیف گسترده ای از ماژول های SFP مسی و فیبر را ارائه می دهد که از لحاظ کیفیت و سازگاری تست شده‌اند.
نظرات