تفاوت پیگتیل فیبر نوری و پچ کورد فیبر نوری چیست؟

پیگتیل فیبر نوری (Fiber optic pigtail) و پچ‌ کورد فیبر نوری (Fiber optic Patch Cord) نقش مهمی در شبکه‌های نوری ایفا می‌کنند، اما ویژگی‌ها و کاربردهای متفاوتی دارند. در این مقاله به بررسی تفاوت‌های میان پیگتیل‌های فیبر نوری و پچ کوردهای فیبر نوری می‌پردازیم و همچنین روش‌های اتصال (فیوژن و مکانیکی) را شرح خواهیم داد. اما سوال اصلی این است که آیا می‌توان با دونیم کردن پچ کورد (کابل فیبر نوری با دو کانکتور) از آن به عنوان پیگتیل فیبر نوری استفاده کرد؟

پیگتیل فیبر نوری چیست؟

یک پیگتیل فیبر نوری (Fiber optic pigtail) نوعی کابل فیبر نوری است که یک کانکتور پیش‌ فرض را در یک سر دارد و سر مقابل آن بدون ترمینیشن (کانکتور) باقی می‌ماند. این طراحی امکان اتصال راحت کانکتور به دستگاه‌ها را فراهم می‌کند، در حالی که سر بدون ترمینیشن می‌تواند با کابل‌های دیگر فیبر نوری اتصال داده شود. پیگتیل‌های فیبر نوری معمولاً فاقد ژاکت‌های ضخیم هستند، بنابراین می‌توان آنها را به هم متصل کرد و سپس با استفاده از محافظ اتصال مکانیکی یا حرارتی در یک سینی اتصال فیبر محافظت کرد.

پچ کورد فیبر نوری چیست؟

پچ کورد فیبر نوری نوعی مسیر انتقال با سرعت بالا است که برای انتقال داده ها روی مسافت های مختلف به کار می رود. این کابل از یک یا چند تار فیبر نوری شیشه ای با خلوص نوری بالا تشکیل شده است که توسط روکش های مقاوم احاطه شده اند.

پچ کوردهای فیبر نوری را می‌توان در دو انتها به کانکتورهای هم نوع یا کانکتورهای مختلف مجهز کرد. به عنوان مثال، آنها می‌توانند در هر دو انتها کانکتورهای LC یا یک کانکتور LC در یک سر و یک کانکتور SC در سر دیگر داشته باشند. پچ کابل‌های فیبر نوری در انواع مختلفی از جمله سیمپلکس (۱رشته فیبر)، داپلکس (۲رشته فیبر) یا با تعداد رشته های بیشتر مانند کابل های MTP®/MPO (با ۸/۱۲/۱۶/۲۴/۴۸/۷۲ رشته فیبر) در دسترس هستند.

تفاوت اصلی پیگتیل فیبر نوری و پچ کوردهای فیبر نوری 

پیگتیل فیبر نوری: پیگتیل فیبر نوری یک قطعه کوتاه از کابل فیبر نوری است که در یک انتهای آن یک کانکتور فیبر نوری قرار دارد. انتهای دیگر پیگتیل معمولاً به روش های مختلفی مانند فیوژن، اتصال مکانیکی یا اتصالات فیبر نوری به کابل دیگر متصل می شود. از پیگتیل برای اتصالات کوتاه بین تجهیزات فیبر نوری مانند قاب های توزیع نوری (ODFها) یا پچ پنل‌ها، جعبه‌های ترمینال فیبر (FAT) و جعبه‌های توزیع (ODC) استفاده می‌شود. طول آنها معمولا از چند متر تا ده‌ها متر متغیر است.

پچ کورد فیبر نوری: پچ کورد (Fiber optic Patch Cord) فیبر نوری که به آن پچ کابل فیبر (جامپر فیبر) گفته می‌شود یک تکه کابل فیبر نوری است که هر دو سوی کابل به کانکتورهای فیبر نوری متصل می‌شود. از پچ کورد برای اتصال دو ماژول به هم، یا یک ماژول به آداپتور فیبر نوری یا اتصال بین دو پچ پنل یا ارتباط بین ODF و پچ پنل استفاده می‌شود. یا به طور کلی می‌توان گفت که ارتباط دهنده دو کابینت توزیع هم می‌تواند باشد.

به طور خلاصه، پیگتیل برای اتصالات داخلی کوتاه در رک‌ها و باکس‌های توزیع مناسب است که یک سر آن فیوژن می‌شود، در حالی که پچ کورد برای اتصالات با طول بیشتر بین تجهیزات مختلف کاربرد دارد.

پچ کوردها به طور گسترده برای اتصالات تجهیزات انتهای‌ فیبر نوری و پچ پنل‌ها در حوزه‌های زیر استفاده می‌شود:

• سیستم‌های ارتباطات فیبر نوری
• شبکه‌های دسترسی
• انتقال داده
• شبکه‌های محلی

چگونگی اتصال پیگتیل‌ها و روش آزمایش اتصال:

آماده سازی فیبرهای نوری:

1. آماده سازی فیبرها: پوشش محافظ انتهای پیگتیل و کابل را با استفاده از ابزار مخصوص (استریپر) جدا کنید تا فیبر نوری بدون پوشش نمایان شود. دقت کنید که در حین این کار به خود فیبر آسیبی وارد نشود.
2. تمیز کردن فیبرها: هر دو سر فیبر نوری (پیگتیل و کابل) را با دستمال بدون پرز و محلول تمیزکننده مناسب (الکل پروپانول99%)، به دقت تمیز کنید. این مرحله برای حذف هرگونه آلودگی که بر کیفیت اتصال (فیوژن یا مکانیکی) تأثیر می‌گذارد بسیار مهم است.

• اتصال فیوژن (جوش فیبر نوری):

اگر از دستگاه فیوژن فیبر نوری استفاده می‌کنید مراحل زیر را باید انجام دهید:

1. تراز کردن فیبرها:  فیبر آماده شده از پیگتیل و کابل را با دقت در دستگاه فیوژن (splicer) تراز کنید. این دستگاه معمولا دارای راهنماهای تراز یا شیارهای V شکل برای کمک به تراز دقیق فیبرها است.
2. اتصال با حرارت:  پس از تراز شدن، اجازه دهید دستگاه فیوژن (splicer) به طور خودکار فیبرها را با استفاده از حرارت ذوب کند و یک اتصال دائمی و با افت کم (اتلاف سیگنال) ایجاد کند.

برای آشنایی با انواع روش‌های فیوژن و دستگاه‌های فیوژن فیبر نوری می‌توانید مقاله " دستگاه جوش (فیوژن) فیبر نوری چیست " را مطالعه نمایید.

• اتصال مکانیکی:

اگر از روش اتصال مکانیکی استفاده می کنید:

1. قرار دادن فیبرها در کانکتور: با رعایت دستورالعمل‌های کانکتور، ابتدا فیبر آماده شده از پیگتیل و سپس کابل را درون کانکتور اتصال مکانیکی قرار دهید.
2. محکم کردن فیبرها: با استفاده از پیچ یا سایر مکانیزم‌های موجود در کانکتور، فیبرها را در جای خود محکم کنید.

بستن و تست اتصال:

پس از اتمام هر نوع اتصال (فیوژن یا مکانیکی):

1. تست افت سیگنال: از یک دستگاه پاورمتر فیبر نوری یا OTDR (بازتاب سنج) برای اندازه گیری افت سیگنال در محل اتصال استفاده کنید و مطمئن شوید که مقدار آن در محدوده قابل قبول قرار دارد. این مرحله به تایید کیفیت اتصال و عیب یابی در صورت لزوم کمک می کند.
2. تست مقاومت نقطه جوش: پس از انجام فیوژن باید یکه حلقه 4 سانتی‌متری در نقطه جوش ایجاد کنیم تا مطمئن شویم که فیبر در نقطه جوش نمی‌شکند.

نتیجه گیری

به زبان ساده، پچ کورد فیبر نوری = کانکتور فیبر نوری + کابل فیبر نوری + کانکتور فیبر نوری است. در مقابل، پیگتیل فیبر نوری = کانکتور فیبر نوری + کابل فیبر نوری. با درک تفاوت‌های بین پچ کورد‌های فیبر نوری و پیگتیل‌های فیبر نوری، می‌توانید تصمیمات آگاهانه‌ای بگیرید.