پورت SFP در سوئیچ های گیگابیتی چیست؟

پورت‌های کوچک قابل اتصال (Pluggable) یا SFP را می‌توان در طیف وسیعی از شبکه و دستگاه‌های ذخیره سازی مانند سوئیچ‌ها، سرورها و روترها یافت. سوئیچ‌های گیگابیتی (سوئیچ که پورت با سرعت گیگ دارد) معمولا دارای بیش از یک پورت SFP هستند. بنابراین پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی چیست؟ تفاوت بین پورت‌های RJ45 و SFP چیست؟ این مقاله تمام آنچه را که باید در مورد پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی بدانید را توضیح می‌دهد.

پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی:

در این مقاله مفهوم پورت SFP با ماژول SFP متفاوت است پورت SFP روی یک سوئیچ گیگابیتی، اسلاتی (Slot) است (به صورت یک مادگی خالی) جهت استفاده از ماژول‌های Pluggable (SFP) و برای انتقال داده با سرعت بالا طراحی شده است. پورت SFP لینک‌های فیبر نوری یا مسی را روی یک سوئیچ گیگابیتی از طریق قرار دادن ماژول‌های SFP مربوطه (SFP  فیبر نوری یا SFP کابل مسی) فعال می‌کند.

تنها تفاوت بین پورت فیبر نوری و پورت الکتریکی در لایه فیزیکی (رسانه) نهفته است. این بدان معنی است که در یک سوئیچ یک پورت SFP می‌تواند میزبان یک ماژول SFP فیبر نوری یا یک SFP الکتریکی باشد. بدیهی است، کابل‌های فیبر نوری یا مسی هم برای تحقق انتقال داده‌ها مورد نیاز است.

هنگامی که یک ماژول SFP در یک سوئیچ گیگابیتی با پورت‌های الکتریکی قرار می‌گیرد، باید از کابل‌های شبکه مانند کابل‌های Cat5e ،Cat6 ،Cat7 برای انتقال داده استفاده شود. با این حال، هنگامی که یک ماژول SFP به یک سوئیچ گیگابیتی با پورت‌های فیبر نوری وصل می‌شود، باید از کابل‌های فیبر نوری برای پشتیبانی از اتصالات استفاده شود. بنابراین ماژول‌های RJ45 SFP عموماً برای اتصالات و Uplinkهای با مسافت کم و برای اتصال یک سوئیچ توزیع تمام SFP به یک سوئیچ لبه تمام مسی (مانند سوئیچ های لایه 3 به لایه 2) استفاده می‌شوند. در حالی که ماژول‌های فیبر SFP بیشتر برای اتصال فیبر با سرعت بالا در فواصل طولانی تر (و حتی کوتاه در دیتاسنترها) استفاده می‌شوند.

انواع رایج پورت SFP:

سه نوع رایج از پورت‌های SFP در سوئیچ‌های گیگابیتی وجود دارد که عبارتند از پورت‌های SFP Uplink، پورت های SFP PoE و پورت‌های Combo. در ادامه این سه نوع را شرح می‌دهیم:

پورت‌های SFP Combo:

پورت Combo یک رابط واحد با دو قسمت جلویی مجزا (پورت RJ45 یا پورت SFP) است که هر دو اتصالات مسی یا فیبر نوری را پشتیبانی می‌کند. به عبارت دیگر، پورت Combo یک پورت ترکیبی است که می‌تواند از دو پورت فیزیکی متفاوت پشتیبانی کند.

با این حال این دو پورت SFP مختلف را نمی‌توان همزمان استفاده کرد. هر پورت Combo SFP یک رابط واحد است که انتخابی از دو اتصال را ارائه می‌دهد. یکی اتصال RJ-45 برای کابل اترنت مسی و دیگری اتصال SFP برای کابل فیبر نوری است.

پورت‌های Uplink SFP:

پورت Uplink پورتی برای تجمیع به لینک‌های بالاتر است و برای اتصال سوئیچ داخلی با کابل Straight به جای کابل Crossover طراحی شده است. بنابراین، یک پورت SFP uplink می‌تواند به پورت معمولی دستگاه دیگری متصل شود.

در توپولوژی مرسوم و 3 لایه‌ای شبکه، لایه دسترسی (Access)، لایه توزیع (Distribution) و لایه هسته (Core) از پایین به بالا وجود دارد. این بدان معناست که سلسله مراتب سوئیچ هم بصورت سوئیچ‌های دسترسی، توزیع و هسته وجود دارد. معمولاً از یک پورت Downlink SFP برای اتصال به دستگاه‌های پایانی مانند لپ تاپ و رایانه شخصی استفاده می‌شود.

بنابراین یک پورت SFP uplink برای اتصال به یک لایه بالاتر در توپولوژی شبکه استفاده می‌شود. این همچنین به معنای اتصال به یک سوئیچ با سرعت بالاتر مانند 10G SFP+، 25G SFP28، 40G QSFP+ و 100G QSFP28 است.

پورت‌های SFP PoE:

PoE مخفف Power over Ethernet به انتقال همزمان برق DC و دیتا (داده) از طریق کابل‌های اترنت اشاره دارد. به بیان ساده، یک پورت SFP PoE نیز یک پورت RJ45 با عملکرد PoE است تا سوئیچ‌های PoE را قادر می‌سازد تا داده‌ها را تحویل داده و برق را به دستگاه‌های برق (PDs) به طور همزمان از طریق یک کابل مسی ارائه دهند.

مقایسه پورت SFP با پورت RJ45 در سوئیچ گیگابیتی:

علاوه بر درگاه‌های SFP، سوئیچ‌های گیگابیتی معمولاً دارای پورت‌های داخلی RJ45 هستند که امکان اتصال و اتصال کابل‌های مسی اترنت را فراهم می‌کنند. بنابراین تفاوت‌های دقیق بین پورت‌های SFP و پورت‌های RJ45 در سوئیچ‌های گیگابیتی چیست؟

انواع اتصال

این اساسی‌ترین تفاوت است که بسیاری از ویژگی‌های دیگر پورت‌های RJ45 در مقابل پورت‌های SFP را تعیین می‌کند، پورت RJ45 فقط از کابل‌های اترنت (Cat5e/Cat6/Cat7) برای انتقال 1 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می‌کند و فاصله آن به 100 متر (330 فوت) محدود شده است. بنابراین برای اتصال رایانه یا روتر کاربرد دارد. سوئیچ 1000BASE-T با پورت‌های RJ45 می‌تواند در مراکز داده برای سوئیچینگ سرور، شبکه‌های محلی، برای Uplink به سوئیچ‌های دیگر و نیز برای  برنامه‌های باند پهن استفاده شود.

استاندارد 1000BASE-T: یک استاندارد برای اترنت گیگابیت (Gigabit Ethernet) روی سیم کشی مسی است. "T" به معنای کابل زوج تابیده (Twisted-Pair) است (کابل های رایج Cat5/5e/6). 1000BASE-T یک اترنت گیگابیتی است که سرعت 1000 مگابیت بر ثانیه را در چهار جفت کابل تابیده بدون محافظ با رتبه بندی رده 5 یا بالاتر (مانند Cat5e و Cat6) ارائه می‌دهد.

از نظر کاربردی در سوئیچ‌های SFP، پورت‌های SFP همه کاره‌تر هستند و ماژول‌های SFP فیبر را با کابل‌های فیبر نوری (هر دو حالت Single-mode و Multimode) و همچنین ماژول‌های SFP مسی با کابل های Cat5e ،Cat6 ،Cat7 ،Cat8 را می‌پذیرند. این بدان معناست که پورت‌های SFP از انواع بیشتری از کابل‌های ارتباطی و دسترسی طولانی تر پشتیبانی می‌کنند.

حداکثر فاصله انتقال:

حداکثر فاصله انتقال باتوجه به نوع اتصالات RJ45 و SFP متغییر است. پورت‌های RJ45 حداکثر فاصله 100 متری را پشتیبانی می‌کنند که برای یک شبکه خانگی یا اداری کوچک کاملا مناسب است.

پورت‌های SFP فواصل بیشتری را پوشش می‌دهند. کابل‌هایMMF فیبر متصل به پورت SFP می‌توانند تا 550-600 متر و کابل‌های SMF فیبر تا 150 کیلومتر هم پشتیبانی می‌کنند. در صورت اتصال با کابل Cat5، پورت SFP از محدودیت 100 متری پیروی می‌کند.

در یک سوئیچ گیگابیتی برای فواصل کوتاه، هیچ تفاوتی بین استفاده از پورت SFP یا پورت RJ45 برای اتصال سوئیچ‌های اترنت وجود ندارد. اگر قصد ندارید در آینده نزدیک سرورها را از طریق فیبر نوری به شبکه وصل کنید، به سوئیچ با پورت SFP نیاز نخواهید داشت و می‌توانید با استاندارد1000BASE-T بمانید.

نتیجه

یک پورت SFP سوئیچ‌های گیگابیتی را قادر می‌سازد تا به طیف گسترده‌ای از کابل‌های فیبر و اترنت متصل شوند تا عملکرد سوئیچینگ در سراسر شبکه گسترش یابد. همچنین، یک پورت SFP می‌تواند از ماژول‌های RJ45 SFP و ماژول‌های فیبر SFP پشتیبانی کند.

علاوه بر این، هر دو پورت Combo وUplink SFP به کاربران کمک می‌کنند تا سوئیچ‌های خود را مطابق با نیازهای کاربردی خود پیکربندی کنند. شبکه سورین طیف گسترده‌ای از ماژول‌های SFP مسی و فیبر را ارائه می‌دهد که از لحاظ کیفیت و سازگاری تست شده‌اند.